Τα «απαγορευμένα» ντοκιμαντέρ αντεπιτίθενται

• Με συλλογική προβολή των αποκλεισμένων, από το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, ταινιών τους απαντούν οι δημιουργοί
• Επιστολή στον «Ριζοσπάστη» του συμβούλου κινηματογραφίας του ΥΠΠΟ

Στην αντεπίθεση περνούν οι δημιουργοί που αποκλείστηκαν από το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, προβάλλοντας τις «απαγορευμένες» ταινίες τους στο «Σινέ Φιλίπ» (Θάσου 11, πλατεία Αμερικής, ενιαίο εισιτήριο 5 ευρώ) από 6 - 12/3, 7.30 μ.μ. - μεσάνυχτα.

«Βάφτισαν» την πρωτοβουλία τους «Γιορτή Ντοκιμαντέρ» και δηλώνουν ότι «είναι συνέχεια της αυθόρμητης κινητοποίησης των ντοκιμαντεριστών με αφορμή τις αυθαιρεσίες και τη λανθασμένη πολιτική του Φεστιβάλ ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης». «Στην εποχή που χαρακτηρίζεται από την παροχή τηλεοπτικών υποπροϊόντων, επισημαίνουμε εδώ με την πλειοψηφία των επιλογών μας την ουσιώδη διαφορά μεταξύ του τηλεοπτικού ρεπορτάζ και της ταινίας του δημιουργού», σημειώνουν, μεταξύ άλλων. Θεωρώντας ότι «το κοινό βρίσκεται πάντα εκεί έτοιμο και όλο και πιο ανήσυχο, αναζητά και θέλει να δει τον δημιουργικό εκείνο κινηματογράφο, ο οποίος τολμά να διαφοροποιηθεί από την αισθητική και ηθική στάση της μικρής οθόνης», καλούν «όλους τους ανήσυχους θεατές» να παρακολουθήσουν τις προβολές.

Υπογραμμίζουν, επίσης, τη «γενναιόδωρη κίνηση των σκηνοθετών που διαχειρίζονται το "Σινέ Φιλίπ"» να δώσουν «φιλόξενη στέγη» στις «εξόριστες» από το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ ταινίες τους. Οι προβολές ξεκινούν με την ταινία «Ο κινηματογράφος του πραγματικού», στην οποία ακούγονται οι απόψεις για το ντοκιμαντέρ των: Ζαν Ρους, Γιόρις Ιβενς, Νάγκισα Οσιμα, Ανρί Στροκ, Εντγκαρ Μορέν κ.ά.

Στη «Γιορτή ντοκιμαντέρ» συμμετέχουν οι σκηνοθέτες: Νίκος Αλευράς, Μαριάννα Αστρακά, Λεωνίδας Βαρδαρός, Νίκος Θεοδοσίου, Παναγιώτης Ευαγγελίδης, Ροβήρος Μανθούλης, Κώστας Μαχαίρας, Λευτέρης Ξανθόπουλος, Μάνος Παπαδάκης, Λάκης Παπαστάθης, Λουκία Ρικάκη, Νίκος Σταμπουλόπουλος, Χαρά Φράγκου, Δήμητρα Ζήρου. Στηρίζουν με τη συμβολική συμμετοχή τους οι σκηνοθέτες: Ρ. Μανθούλης, Λ. Ξανθόπουλος, Γ. Καρυπίδης, Α. Παπαηλιού, Λ. Παπαστάθης, Δ. Σπύρου, Τ. Ψαρράς. Την πρωτοβουλία στηρίζει η Πανδώρα Μουρίκη...

Κομμένο... και ραμμένο για την αγορά

10ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

[η συνέχεια στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ, 27/2/2008]

Κυνικός κι αφοριστικός ήταν ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, Δ. Εϊπίδης, για τους 39 «κομμένους» Ελληνες σκηνοθέτες από τη φετινή διοργάνωση, σε χθεσινή συνέντευξη Τύπου για το πρόγραμμά της. Παρουσιάζοντας το πρόγραμμα, ο Δ. Εϊπίδης μίλησε για ενίσχυση του διεθνούς χαρακτήρα και την «αγορά» του Φεστιβάλ, που τη χαρακτήρισε «διαμαντάκι»...

• Ο Δ. Εϊπίδης, υποστηρίζοντας την παραπέρα διεθνοποίηση του Φεστιβάλ, αναφέρθηκε στην κοινή διαμαρτυρία των 39 σκηνοθετών, λέγοντας: «Θα βοηθήσω το καλό ελληνικό ντοκιμαντέρ. Αν τα έργα τους ήταν έργα ποιητών, θα έπρεπε να είχαν κάποια άλλη εξέλιξη». Ειρωνευόμενος τους 39 σκηνοθέτες, γελώντας, επαναλάμβανε τη λέξη «ποιητές», και, βέβαια, εξήρε τα δικά του προσόντα... Ο Δ. Εϊπίδης, ορίζοντας το ντοκιμαντέρ ως «εικονική δημοσιογραφία», επέμενε στα αφοριστικά και αγοραία κριτήριά του για την επιλογή των ντοκιμαντέρ.

Οι προβολές του φεστιβάλ θα γίνουν σε 6 συνολικά αίθουσες (και στις 4 αίθουσες του λιμανιού) από τις 7-16/3. Θα προβληθούν 152 ταινίες από 40 χώρες. Από την αγορά ντοκιμαντέρ (στο ξενοδοχείο «Ηλέκτρα») 55 αγοραστές θα επιλέξουν ανάμεσα σε 490 ταινίες. Στο πλαίσιο του φεστιβάλ θα γίνουν 10 ημερίδες, εργαστήρια, παράλληλες εκδηλώσεις, αφιερώματα, δύο συναυλίες, δύο εκθέσεις φωτογραφίας, φόρουμ, προβολές ντοκιμαντέρ για παιδιά, κ.ά, ενώ από το ελληνικό πρόγραμμα, τέλος, καταργείται η «Ανοιχτή οθόνη».

Στήριξη της ΕΕΣ στους «39»

Η Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών (ΕΕΣ), με χθεσινή ανακοίνωσή της, στηρίζει τη διαμαρτυρία των σκηνοθετών - δημιουργών του Ελληνικού Δικτύου Ντοκιμαντέρ, για την υποβάθμιση του ελληνικού ντοκιμαντέρ και γενικότερα του ελληνικού κινηματογράφου στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

• Η ΕΕΣ, μεταξύ άλλων, σημειώνει ότι ενώ ο Ελληνικός Κινηματογράφος «βρίσκεται σε ανοδική πορεία», η Διεύθυνση και το Διοικητικό Συμβούλιο του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ, αντί να ενισχύσουν αυτήν την άνοδο, «εν κρυπτώ τροποποιούν τον κανονισμό διεξαγωγής του Φεστιβάλ, χωρίς να ενημερώνουν τη Γενική Συνέλευσή του και το Γνωμοδοτικό Συμβούλιο του ΥΠΠΟ» και χαρακτηρίζει «τεράστια» την ευθύνη του ΥΠΠΟ και της Διεύθυνσης Κινηματογραφίας για τις αυθαιρεσίες του Φεστιβάλ.

Η Εταιρεία επισημαίνει ότι ενώ ο κανονισμός του Φεστιβάλ (2003), στο άρθρο 5, ανέφερε ότι οι ταινίες για το Διαγωνιστικό Τμήμα «επιλέγονται, κατά πλειοψηφία, από πενταμελή επιτροπή», αποτελούμενη από τον υπεύθυνο του φεστιβάλ και 4 επαγγελματίες του χώρου, με αυθαίρετη τροποποίηση του κανονισμού το 2005 η επιλογή των ταινιών - ελληνικών και ξένων - για το επίσημο διαγωνιστικό τμήμα ανατέθηκε στον «καλλιτεχνικό διευθυντή του φεστιβάλ», υποβοηθούμενο, απλώς, από τετραμελή επιτροπή επαγγελματιών του χώρου.

Ενόψει της αλλαγής του νόμου για τον Κινηματογράφο, η ΕΕΣ ζητά από τον υπουργό Πολιτισμού, Μιχάλη Λιάπη, να καταργήσει ό,τι αναχρονιστικό υπάρχει στο φεστιβάλ και να πάρει άμεσα τα εξής μέτρα:

• Ολες οι ελληνικές ταινίες - όσες θα προβληθούν φέτος, αλλά και όσες δεν προβληθούν, αλλά είναι φετινής παραγωγής - να συμμετέχουν στα Κρατικά Κινηματογραφικά Βραβεία Ποιότητας.
• Κατάργηση του όρου που προβλέπει ότι υποψήφιες για τα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας είναι μόνον οι ταινίες που θα προβληθούν στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.
• Κατάργηση του περιορισμού του κινηματογραφικού format. Οι ταινίες να προβάλλονται στο Φεστιβάλ και να είναι υποψήφιες για τα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας, σε όποια μορφή έχουν γυριστεί.
• Εξασφάλιση, από τη Διεύθυνση του Φεστιβάλ, αίθουσας για προβολή όλων, ανεξαιρέτως, των ντοκιμαντέρ που δήλωσαν συμμετοχή φέτος.

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Απαξιώνει την ελληνική δημιουργία

Σε «λίστες» κομμένων σκηνοθετών διολίσθησε η διοίκησή του...

Μαζικό «πογκρόμ» εναντίον δεκάδων Ελλήνων κινηματογραφιστών αποτελεί η απόφαση της διοίκησης του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης να κόψει από τη διοργάνωση μεγάλο μέρος της ελληνικής παραγωγής!

Σε ανακοίνωση που υπογράφουν 39 κομμένοι σκηνοθέτες διαπιστώνεται η «υποτίμηση του ελληνικού ντοκιμαντέρ», καταγγέλλοντας ότι το Φεστιβάλ «υιοθετεί απόλυτα επιθετικό ρόλο απέναντί» του. Εγκαλούν τον διευθυντή του, Δ. Εϊπίδη, ότι «αγνοεί και στην ουσία ακυρώνει την πλειοψηφία των γνωματεύσεων της "γνωμοδοτικής" επιτροπής, την οποία ο ίδιος όρισε» και «κόβει από όλα τα προγράμματα του Φεστιβάλ, Διεθνές, Πανόραμα κλπ. μεγάλο μέρος της ελληνικής παραγωγής».

Αυτό γίνεται προς όφελος των ξένων ντοκιμαντέρ, αφού, ενώ φέτος αυξήθηκε ο συνολικός αριθμός ταινιών που θα προβληθούν, «υπάρχει σαφής μείωση των ελληνικών». Συγκεκριμένα: Οι ξένες ταινίες αυξήθηκαν κατά 70 και οι ελληνικές μειώθηκαν κατά 48. Από τις 87 ελληνικές ταινίες που υποβλήθηκαν μόλις 37 θα προβληθούν στο φεστιβάλ.

Επιπλέον, οι κομμένες ταινίες δεν μπορούν να διαγωνιστούν ούτε για τα Κρατικά Βραβεία, αφού ο νόμος επιβάλλει την προηγούμενη συμμετοχή τους στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Οι σκηνοθέτες ζητούν, «αφού καταργηθεί ο νόμος να αλλάξει ο κανονισμός του φεστιβάλ» και «η ομόφωνη απόφαση της Γνωμοδοτικής Επιτροπής να δεσμεύει τον καλλιτεχνικό διευθυντή» για το τμήμα όπου θα προβληθεί η ταινία και για τη συμμετοχή της στα βραβεία FIPRESCI (σ.σ. Διεθνής Ομοσπονδία Κριτικών Κινηματογράφου). Διότι «μέχρι τώρα ο διευθυντής αποφασίζει μόνος του» για το ποιες ταινίες θα διαγωνιστούν για τα βραβεία FIPRESCI «και κρατάει πάντα τον κατάλογό τους κρυφό!».

Διαπιστώνουν, επίσης, «στροφή» του Φεστιβάλ στις τηλεοπτικές παραγωγές. Απαιτούν «να φιλοξενεί τα ντοκιμαντέρ της ελληνικής παραγωγής κάθε έτους και να λειτουργεί ως υγιές φόρουμ ανταλλαγής ιδεών (...) Να ενισχύει τα κίνητρα και τη δημιουργικότητα της ελληνικής παραγωγής. Και όχι να συμβάλλει, με λογικές προγραφών, στην περιθωριοποίησή της». Καλούν τους φορείς του κινηματογράφου «να συμβάλουν αποφασιστικά στην αλλαγή του νομού και στην αποκατάσταση της αδικίας που διαπράττεται με αυτές τις τακτικές».

Μεταξύ των κομμένων είναι και ο Λεωνίδας Βαρδαρός, η ταινία του οποίου, «Τόποι πολιτικής εξορίας - Αϊ Στράτης», σχετίζεται άμεσα και με το φετινό αφιέρωμα του Φεστιβάλ για τα «Πρόσωπα του φασισμού». Το 2000 κόπηκε και το ντοκιμαντέρ του για τη Μακρόνησο! Ο Λ. Βαρδαρός είπε στον «Ρ» ότι η διάταξη για τη συμμετοχή των ντοκιμαντέρ στα Κρατικά Βραβεία «πέρασε νύχτα» το 2002 και το 2003 ορίστηκε μια πενταμελής επιτροπή για την επιλογή των ταινιών. Αργότερα, ο διευθυντής όρισε μια «γνωμοδοτική επιτροπή». Φέτος, «μας έστειλε μια επιστολή ότι η δουλειά μας έχει ενδιαφέρον αλλά "δεν επιλέχθηκε" και αν θέλουμε μπορούμε να πάμε στο Φεστιβάλ και να πουλήσουμε τις ταινίες μας στο παζάρι. Του άφησα ένα μήνυμα: "Στην Ελλάδα έγινε ένας εμφύλιος πόλεμος. Εκατό χιλιάδες αγωνιστές εξορίστηκαν στα νησιά και πολλοί από αυτούς δεν ξαναγύρισαν". Πρέπει να μου απαντήσει τι πρόβλημα έχει με τη Μακρόνησο και τον Αϊ - Στράτη». [Ριζοσπάστης, 26/2/2008]

Oscar: θρίαμβος για τους Day-Lewis και Coens

Superb ... Daniel Day-Lewis in Paul Thomas Anderson's There Will Be Blood

Η ταινία των αδελφών Τζόελ και Ίθαν Κόεν [Joel και Ethan Coen] Καμιά Πατρίδα για τους Μελλοθάνατους [No Country for Old Men] απέσπασε το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας και το Όσκαρ Σκηνοθεσίας, στη φαντασμαγορική εκδήλωση της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου στο Χόλιγουντ.

Ο Ντάνιελ Ντέι-Λιούις [Daniel Day-Lewis] κατέκτησε το Όσκαρ α΄ ανδρικού ρόλου, για την ερμηνεία του στην ταινία Θα υπάρξει αίμα [There Will Be Blood's]. Η γαλλίδα ηθοποιός Μαριόν Κοτιγιάρ [Marion Cotillard] τιμήθηκε με το Όσκαρ α΄ γυναικείου ρόλου, για τον εμπνευσμένο τρόπο που υποδύθηκε τη θρυλική γαλλίδα τραγουδίστρια Εντίθ Πιάφ στην ταινία La Vie en Rose.

Η βρετανίδα Τίλντα Σουΐντον [Tilda Swinton] τιμηθηκε με το Όσκαρ β΄ γυναικείου ρόλου, χάρις στην ερμηνεία της στην ταινία Μάικλ Κλέιτον [Michael Clayton], στην οποία υποδύθηκε μία ψυχρή επιχειρηματία. Ο ισπανός ηθοποιός Χαβιέρ Μπαρδέμ [Javier Bardem] κατέκτησε το Όσκαρ β΄ ανδρικού ρόλου, για την ερμηνεία του στην ταινία των αδελφών Κοέν Καμιά πατρίδα για τους μελλοθάνατους.

Η αυστριακή ταινία Οι κιβδηλοποιοί [The counterfeiters] τιμήθηκε με το βραβείο Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας. Στην ταινία Ταξί προς τη Σκοτεινή Πλευρά [Taxi to the Dark Side], η οποία διηγείται την υπόθεση βασανισμού ενός Αφγανού κρατουμένου σε αμερικανική βάση, απονεμήθηκε το Όσκαρ Ντοκιμαντέρ.

Η ταινία του Άλεξ Γκίμπνεϊ [Alex Gibney] πραγματεύεται τον θάνατο, κατά τη διάρκεια της κράτησής του, του 22χρονου οδηγού ταξί Ντιλαουάρ στην αμερικανική αεροπορική βάση του Μπαγκράμ στα βόρεια της Καμπούλ, το 2002. Η έρευνα απέδειξε πως ο Ντιλαουάρ είχε κακοποιηθεί αλυσσοδεμένος στο ταβάνι του κελιού του για πολλές ημέρες.

Οι Ντιντιέ Λαβέρν [Didier Lavergne] και Γιαν Άρτσιμπαλντ [Jan Archibald] τιμήθηκαν με το Όσκαρ για το Καλύτερο Μακιγιάζ στην ταινία «La mame», που πραγματεύεται τη ζωή της διάσημης γαλλίδας τραγουδίστριας Εντίτ Πιάφ. Στην ταινία Ελίζαμπεθ [Elizabeth: The Golden Age] απονεμήθηκε το Όσκαρ, για τα καλύτερα κοστούμια.

Η ταινία κινουμένων σχεδίων Ρατατούιγ [Ratatouille] του σκηνοθέτη Μπράντ Μπέρντ [Brad Bird], ο οποίος είχε τιμηθεί με Όσκαρ και το 2005 για την ταινία του «Αυτοκίνητα», κέρδισε το Όσκαρ για την κατηγορία των ταινιών κινουμένων σχεδίων.

Glen Hansard and Marketa Irglova:: In what perhaps captured the tenor of the night most fittingly, "Falling Slowly" was honored as best original song. The tiny love ballad comes from the equally small Irish film "Once," and defeated three flashy songs from the Disney musical blockbuster "Enchanted."
(Lawrence K. Ho, Los Angeles Times)

---

Grand Oscar night for 'No Country'

The iconoclastic filmmakers Joel and Ethan Coen won three Academy Awards, including best picture.

Oscars: Critic's first reactions

L.A. Times film critic Carina Chocano on this year's wins.

Post strike Oscars: Making up in public

Host Jon Stewart made former warring factions feel right at home.

The best and worst of the Oscars '08

Oscar scorecard

Complete list of winners and nominees for the 80th annual Academy Awards.

The Oscars: A dark view on dark times

'No Country for Old Men' and other recent violent films reflect a post-9/11 world beset by war and fear.

ΒΛΕΠΕ ΕΠΙΣΗΣ:

Coens alone as No Country dominates Oscars. Coens alone as No Country dominates Oscars. Dan Glaister, Los Angeles, Monday February 25, 2008, guardian.co.uk

ΚΑΙ ΠΛΗΡΗ ΣΤΟΙΧΕΙΑ:

Full list of Oscar winners and nominations.

The critics on the Oscars 2008. Philip French, Mark Kermode and Sandra Hebron
Sunday February 24, 2008, The Observer

Χειρότεροι ηθοποιοί της χρονιάς ο Εντι Μέρφι και η Λίντσεϊ Λόχαν

Ο γνωστός κωμικός ηθοποιός, Εντι Μέρφι, και η νεαρή στάρλετ, Λίντσεϊ Λόχαν, «κέρδισαν» το βράδυ του Σαββάτου σε ειδική εκδήλωση που έγινε στο Λος Αντζελες τα βραβεία «Χρυσά Βατόμουρα», τα λεγόμενα αντι-όσκαρ που δίνονται κάθε χρόνο στους χειρότερους ηθοποιούς της χρονιάς, καθώς και στις χειρότερες ταινίες, λίγο πριν την παραδοσιακή λαμπρή τελετή των Οσκαρ.

Ο Εντι Μέρφι πήρε το «βραβείο» για το ρόλο του στην ταινία «Norbit» η οποία ωστόσο σάρωσε στα ταμεία κυρίως λόγω της παρουσίας του αγαπητού ηθοποιού. Η Λίντσεϊ Λόχαν, «βραβεύτηκε» για την απαράδεκτη ερμηνεία της στην ταινία «Ξέρω ποιος με σκότωσε» η οποία και εισπρακτικά πήγε πολύ άσχημα. Και οι δύο ταινίες τιμήθηκαν με «Χρυσά βατόμουρα» και στις κατηγορίες σκηνοθεσίας, δεύτερων ρόλων και σεναρίου.

Εντ Χάρις «Πόλοκ, ο ασυμβίβαστος»

Βασισμένη στη βιογραφία των Στίβεν Νάιφεχ και Γκρέγκορι Γουάιτ Σμιθ είναι η ταινία του Εντ Χάρις «Πόλοκ, ο ασυμβίβαστος». Τέλη της δεκαετίας του '40. Ο Τζάκσον Πόλοκ ένας σπουδαίος Αμερικανός ζωγράφος - από τους θεμελιωτές του κινήματος του αφηρημένου εξπρεσιονισμού - είναι εξώφυλλο σ' ένα περιοδικό. Με ένα φλας μπακ, η ταινία μάς πηγαίνει πίσω στις αρχές της δεκαετίας του '40, όπου συγκατοικεί με τον αδερφό του σ' ένα μικρό διαμέρισμα της Νέας Υόρκης. Τις μέρες του μονοπωλεί το πολύ ποτό, ενώ σπάνια συμμετέχει με κάποιον πίνακα σε εκθέσεις. Αυτά, μέχρι τη στιγμή που γνωρίζει τη γυναίκα της ζωής του, τη Λι Κράσνερ, επίσης ζωγράφο. Η Λι παγώνει την προσωπική της καριέρα για να γίνει η σύντροφος, η ερωμένη, σύζυγος και η «νταντά» του Πόλοκ. Για να τον απομακρύνει από τον αλκοολισμό, τον πηγαίνει στην εξοχή... Παίζουν: Εντ Χάρις, Μάρσια Γκέι Χάρντεν, Τομ Μπάουερ, Τζένιφερ Κόνελι, Βαλ Κίλμερ, Εϊμι Μάντιγκαν (Τετάρτη, 27/2, ΕΤ-1, 24.00).

Γούντι Αλεν «Ζητείται εγκέφαλος για ληστεία»

Ο Γούντι Αλεν σκηνοθετεί την κωμική ταινία «Ζητείται εγκέφαλος για ληστεία». Το «έπος» του Βίρτζιλ Στάρκγουελ, ενός μικροαπατεώνα, όπως παρουσιάζεται μέσα από διάφορα στιγμιότυπα της ζωής του. Η εφηβεία του, η άκαρπη προσπάθειά του να ασχοληθεί με τη μουσική, οι σχέσεις του με τις γυναίκες και η εμμονή του με τις ληστείες τραπεζών... Η πρώτη ταινία του Γούντι Αλεν είναι ένα είδος παρωδίας, καθώς διακωμωδεί τη ζωή του Βίρτζιλ Στάρκγουελ, με δήθεν ντοκιμαντερίστικο στιλ. Ο Αλεν, φανερά επηρεασμένος από την stand up comedy, δημιουργεί μια σπαρταριστή κωμωδία, χρησιμοποιώντας αφηγηματικά τεχνάσματα και ποταμούς μονολόγων. Οι ευφυέστατοι μονόλογοι εναλλάσσονται με συνεντεύξεις και αποσπάσματα από τη ζωή του Στάρκγουελ. Παίζουν: Τζάνετ Μάργκολιν, Γούντι Αλεν, Μαρσέλ Χιλέρ, Ζακλίν Χάιντ (Δευτέρα, 25/2, ΕΤ-1, 21.00).

Ζαν Ρενουάρ «Στην άβυσσο του πάθους»

Ο Ζαν Ρενουάρ σκηνοθετεί την ταινία «Στην άβυσσο του πάθους». Ο Σαμ Μπερνέτ, αξιωματικός της αμερικανικής ακτοφυλακής, υποφέρει από έναν τρομερό επαναλαμβανόμενο εφιάλτη. Κατά τη διάρκεια του Β` Παγκοσμίου Πολέμου υπηρετούσε σε υποβρύχιο και σώθηκε σαν από θαύμα, όταν αυτό χτυπήθηκε. Στην ακτή συναντά την Πέγκι, που είναι παντρεμένη με έναν ονομαστό ζωγράφο, τον Τοντ Μπάτλερ. Ομως, ο Μπάτλερ έχει τυφλωθεί και η Πέγκι αισθάνεται ένοχη γι' αυτό. Οταν το ζεύγος καλεί τον Σκοτ στο σπίτι τους, εκείνος διαπιστώνει την ένταση που κυριαρχεί ανάμεσά τους. Ο Τοντ αρνείται να πουλήσει τους πίνακές του, γεγονός που θα τους επέτρεπε να ζήσουν άνετα. Λέει πως είναι τα μόνα πράγματα που τον κρατούν στη ζωή... Παίζουν: Ρόμπερτ Ράιαν, Τζόαν Μπένετ, Τσαρλς Μπίκφορντ, Ναν Λέσλι (Παρασκευή, 29/2, ΕΤ-1, 24.00). Ο πρωτότυπος τίτλος της ταινίας είναι The Woman on the Beach.

Film promotional poster
Directed by	Jean Renoir
Produced by	RKO Radio Pictures, Inc.
Written by	Frank Davis, Jean Renoir
Starring	Joan Bennett Robert Ryan Charles Bickford Nan Leslie Walter Sande Irene Ryan Glen Vernon

Μικελάντζελο Αντονιόνι «Το χρονικό ενός έρωτα»

Ο Μικελάντζελο Αντονιόνι σκηνοθετεί την ταινία «Το χρονικό ενός έρωτα». Ενας ιδιωτικός ντετέκτιβ φτάνει μια μέρα στη Φεράρα και ρωτάει διάφορα πρόσωπα για κάποιον Γκουίντο. Ερευνά για λογαριασμό ενός ηλικιωμένου βιομηχάνου του Μιλάνου, του Φοντάνα. Θέλει να μάθει για το παρελθόν της νέας και ωραίας γυναίκας του, Πάολας. Η Πάολα είχε άλλοτε μυστικό δεσμό με τον Γκουίντο, που ήταν αρραβωνιασμένος. Ομως, η μνηστή του είχε σκοτωθεί σε δυστύχημα, σε ένα ασανσέρ. Ο Γκουίντο, ανήσυχος, πάει να ξαναβρεί την Πάολα, ενώ εκείνη βγαίνει από ένα θέατρο. Δίνουν ραντεβού κοντά σε ένα ποδοσφαιρικό γήπεδο και η παλιά σχέση ξαναζωντανεύει. Συναντιούνται κρυφά, δύσκολα, χωρίς ειλικρίνεια. Ο Γκουίντο είναι φτωχός - ο έρωτας με την καλομαθημένη Πάολα δεν έχει προοπτικές... Η πρώτη ταινία του Αντονιόνι διαφοροποιείται από το κλίμα του νεορεαλισμού, που κυριαρχεί τότε στην Ιταλία. Ουσιαστικά είναι ένα φιλμ νουάρ, με μοιραία γυναίκα, «έγκλημα», «λερωμένη» ερωτική σχέση. Παίζουν: Λουτσία Μποζέ, Μάσιμο Τζιρότι, Φερντινάντο Σάρμι, Τζίνο Ρόσι (Κυριακή, 24/2, ΕΤ-1, 21.15).

Αναφορά στην 58η «Μπερλινάλε»

Από τις 7 έως τις 17 Φλεβάρη πραγματοποιήθηκε το 58ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου («Μπερλινάλε»), που είναι το τρίτο μεγαλύτερο διεθνές φεστιβάλ. Στη φετινή διοργάνωση παρουσιάστηκαν, περίπου, 400 ταινίες, από 33 χώρες, καταξιωμένων σκηνοθετών, πρωτοεμφανιζομένων, αλλά και ταινίες παλιές του κορυφαίου Ισπανού σκηνοθέτη Λουίς Μπουνιουέλ, για τον οποίο έγινε ένα ενδιαφέρον αφιέρωμα. Πρόεδρος της εξαμελούς κριτικής επιτροπής ήταν ο Κώστας Γαβράς, ενώ στο φεστιβάλ παραβρέθηκαν διάσημα ονόματα του κινηματογράφου: Μάρτιν Σκορτσέζε, Ντάνιελ Ντέι Λιούις, Νάταλι Πόρτμαν, Πενέλοπε Κρουζ, Μάικ Λι, Αντρέι Βάιντα, Πολ Τόμας Αντερσον, Μπεν Κίνγκσλεϊ, Νάταλι Πόρτμαν, Σκάρλετ Γιόχανσον, Τζον Μάλκοβιτς, Μία Φάροου, Γουίλεμ Νταφόε, Εμιλι Γουάτσον κ.ά…. [Μιχάλης ΓΕΩΡΓΙΟΥ, Ριζοσπάστης, 24/2/2008].

Η «Χρυσή Αρκτος»

«Tropa de elite»

H ταινία που κέρδισε τη «Χρυσή Αρκτο» ήταν το «Tropa de elite» του Josι Padilha (Βραζιλία). Είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του σκηνοθέτη. Η ταινία αφηγείται την ιστορία μιας ομάδας αστυνομικών, που διώκει βαρόνους των ναρκωτικών στην περιοχή Φαβέλα του Ρίο ντε Τζανέιρο. Η ιστορία έχει στιλ ντοκιμαντερίστικο, ενώ επικεντρώνεται στην πορεία ενός από τους επικεφαλής αστυνομικούς, που θέλει να εγκαταλείψει την αστυνομική ομάδα αστυνομικών, γιατί γεννήθηκε το πρώτο του παιδί. Προτού όμως την εγκαταλείψει οφείλει να έχει μία γενικώς αποδεκτή επιτυχία ως προς το καθήκον του στην ομάδα. Η ταινία δείχνει πόσο βαθιά τα δύο αντιμαχόμενα «στρατόπεδα» έχουν περιπλεχτεί σε ένα παιχνίδι θανάτου, αμοιβαίας υποταγής, αδικίας και ενοχής. Η βαριά εξοπλισμένη επίλεκτη ομάδα αστυνομικών δεν αποφεύγει να χρησιμοποιήσει άνομα μέσα, σκληρή βία, βασανιστήρια, κάνοντας παράλληλα και αυθαίρετες εκτελέσεις...

Τα βραβεία Σεζάρ

la mome piaf marion cotillard

Η γερμανική ταινία "Οι ζωές των άλλων" για τη ζωή ενός μυστικού πράκτορα της Ανατολικής Γερμανίας απέσπασε την Παρασκευή το βραβείο Σεζάρ καλύτερης ξένης ταινίας στη διάρκεια της 33ης τελετής απονομής των γαλλικών κινηματογραφικών βραβείων στο θέατρο Σατλέ [Châtelet] στο Παρίσι.

Το Σεζάρ καλύτερου ηθοποιού απονεμήθηκε στον Ματιέ Αμαλρίκ για το ρόλο του στην ταινία Το σκάφανδρο και η πεταλούδα [Le Scaphandre et le papillon] του Ζιλιάν Σναμπέλ.

Το Σεζάρ καλύτερης ηθοποιού απέσπασε η Μαριόν Κοτιγιάρ [Marion Cotillard], 32 ετών, που υποδύθηκε την Εντίτ Πιαφ στην ταινία Ζωή σαν τριαντάφυλλο [La Môme] του Ολιβιέ Νταάν [Olivier Dahan].

Το Σεζάρ καλύτερης ταινίας απονεμήθηκε στο Μυστικό του σπόρου [La Graine et le Mulet] του αλγερινού κινηματογραφιστή Αμπντελατίφ Κεσίς [Abdellatif Kechiche].

La Môme (2007)

Ακολουθεί κατάλογος με όλα τα βραβεία Σεζάρ:

• Καλύτερης γαλλικής ταινίας της χρονιάς: Το μυστικό του σπόρου [La Graine et le mulet] του Αμπντελατίφ Κεσίς [Abdellatif Kechiche].
• Καλύτερου σκηνοθέτη: Αμπντελατίφ Κεσίς [Abdellatif Kechiche].
• Καλύτερης ηθοποιού: Μαριόν Κοτιγιάρ [Marion Cotillard] Ζωή σαν τριαντάφυλλο [La Môme]
• Καλύτερου ηθοποιού: Ματιέ Αμαλρίκ [Mathieu Amalric] Το σκάφανδρο και η πεταλούδα [Le Scaphandre et le papillon]
• Καλύτερoυ δεύτερου γυναικείου ρόλου: Ζιλί Ντεπαρντιέ [Julie Depardieu]
  Ένα μυστικό [Un secret]
• Καλύτερου δεύτερου ανδρικού ηθοποιού ρόλου: Σαμί Μπουατζίλα [Sami Bouajila] Οι μάρτυρες [Les Témoins]
• Καλύτερης νέας ηθοποιού: Χαφσία Χέρζι [Hafsia Herzi] Το μυστικό του σπόρου [La Graine et le mullet]
• Καλύτερου νέου ηθοποιού: Λοράν Στόκερ [Laurent Stocker] Μαζί [Ensemble, c'est tout]
• Καλύτερης ξένης ταινίας: Οι ζωές των άλλων [La Vie des autres] του Φλόριαν Χένκελ φον Ντόνερσμαρκ [Florian Henckel von Donnersmarck]
• Καλύτερης πρώτης ταινίας: Περσέπολις [Persépolis] της Μαριάν Σατραπί και του
  Βινσέν Παρονό [Marjane Satrapi και Vincent Paronnaud]
• Καλύτερου πρωτότυπου σεναρίου: Αμπντελατίφ Κεσίς [d'Abdellatif Kechiche]
  
• Καλύτερης διασκευής: Μαριάν Σατραπί και Βινσέν Παρονό [Marjane Satrapi και Vincent Paronnaud]
• Καλύτερης μουσικής επένδυσης: Αλέξ Μποπέν [Alex Beaupain] Τα τραγούδια της αγάπης [Les Chansons d'amour]
• Καλύτερης ταινίας μικρού μήκους: Ο Μότσαρτ και οι πορτοφολάδες [Le Mozart et des pickpockets] του Φιλίπ Πολέ-Βιγιάρ [Philippe Pollet-Villard]
• Καλύτερης φωτογραφίας: Τετσούο Ναγκάτα [Tetsuo Nagata] Ζωή σαν τριαντάφυλλο [La Môme]
• Καλύτερων σκηνικών: Ολιβιέ Ραού [Olivier Raoux] Ζωή σαν τριαντάφυλλο [La Môme]
• Καλύτερου ήχου: Λοράν Ζέιλιγκ, Πασκάλ Βιγιάρ και Ζαν-Πολ Ουριέ [Laurent Zeilig, Pascal Villard και Jean-Paul Hurier] Ζωή σαν τριαντάφυλλο [La Môme]
• Καλύτερων κοστουμιών: Μαρίτ Άλεν [Marit Allen] Ζωή σαν τριαντάφυλλο [La Môme]
• Καλύτερου μοντάζ: Ζιλιέτ Βέλφλινγκ [Juliette Welfling] Το σκάφανδρο και η πεταλούδα [Le Scaphandre et le papillon]
• Καλύτερου ντοκιμαντέρ: Ο δικηγόρος του τρόμου [L'Avocat de la terreur] Μπάρμπετ Σρέντερ [Barbet Schroeder]
• Τιμητικά βραβεία Σεζάρ απονεμήθηκαν στον ιταλό ηθοποιό και σκηνοθέτη Ρομπέρτο Μπενίνι [Roberto Benigni] και στη γαλλίδα ηθοποιό Ζαν Μορό [Jeanne Moreau].

La Môme. Gérard Depardieu

Σον Πεν: Το μόνο που φοβάμαι είναι το μούδιασμα της ψυχής

Ο Σον Πεν είναι από αυτούς τους ελάχιστους που χαρίζουν στο Χόλιγουντ αξιοπρέπεια. Πασίγνωστος για τις φλογερές ερμηνείες του σε ρόλους τολμηρά επιλεγμένους και διδαγμένος από τα καλύτερα ονόματα στη σκηνοθεσία, έχει αρχίσει να αναπτύσσει σοβαρή καριέρα πίσω από την κάμερα, με τέσσερις ήδη ταινίες: «Ο ινδιάνος δρομέας», «3 μέρες προθεσμία», «The Pledge» και «Ταξίδι στην άγρια φύση».
Οπως και ο ίδιος, οι ταινίες του έχουν σοβαρό ύφος, αργό ρυθμό και υπόκωφη ένταση. Ταυτόχρονα ο θεατής μπορεί να διακρίνει σ' αυτές μια τάση συναισθηματισμού, ακόμα και ρομαντισμού.

Η τελευταία του ταινία, «Ταξίδι στην άγρια φύση», είναι μια σύνθεση των στοιχείων που αποτελούν την προσωπικότητα του ίδιου του Πεν: τόλμη, καλλιτεχνική ευαισθησία και ανήσυχο πνεύμα. Μια δεκαετία προσπαθούσε να πάρει τα δικαιώματα του βιβλίου του Τζον Κρακάουερ, βασισμένο στη ζωή του 23χρονου Κρίστοφερ Μακάντλες, που εγκατέλειψε την εύπορη οικογένειά του και νομικές σπουδές στο Χάρβαρντ για να ζήσει μόνος σε ερημότοπο της Αλάσκας. Για πολλούς λόγους, ο Πεν ανακάλυψε στο πρόσωπο του Κρις έναν καθρέφτη για το δικό του... [Της ΕΡΣΗΣ ΔΑΝΟΥ, Ελευθεροτυπία, 23/2/2008].

Ολοι μένουν ευχαριστημένοι με τα Οσκαρ

Μετά τη λήξη της απεργίας των σεναριογράφων η 80ή τελετή απονομής των βραβείων θα πραγματοποιηθεί στο Λος Αντζελες

Ανεξάρτητα από το ποιος θα κερδίσει τα ξημερώματα της Δευτέρας στην εορταστική, 80ή απονομή των βραβείων Οσκαρ, ολόκληρη η κινηματογραφική βιομηχανία θα αποχωρήσει ικανοποιημένη. Και αυτό δεν θα οφείλεται ούτε στα βραβεία, ούτε στην -τουλάχιστον- τρίωρη τελετή ούτε στα πνευματώδη αστεία του παρουσιαστή Τζον Στιούαρτ.

Ηθοποιοί, σκηνοθέτες, παραγωγοί και όλοι όσοι συμμετέχουν στη διαδικασία δημιουργίας μιας ταινίας, θα είναι ευχαριστημένοι, επειδή η 80ή απονομή των Οσκαρ πραγματοποιήθηκε. Η τρίμηνη απεργία των 10.500 μελών του σωματείου των σεναριογράφων και το αρραγές μποϊκοτάζ που έστησαν σε κάθε εορταστικό γεγονός (εκτός της απονομής του Σωματείου των Ηθοποιών), έθεσαν σε σοβαρό κίνδυνο την διεξαγωγή της απονομής... [Η Καθημερινή, 23/2/2008]

ΟΣΚΑΡ: Πέντε ταινίες συναντιούνται στις υποψηφιότητες

Για την εορταστική, 80ή απονομή των Οσκαρ, η Ακαδημία επέλεξε μια πεντάδα ταινιών, που δεν εντάσσονται κάτω από τον χαρακτηρισμό «χολιγουντιανή παραγωγή». Ταινίες σκηνοθετών με προσωπικό όραμα, όπως οι αδελφοί Κοέν και ο Πολ Τόμας Αντερσον, συναντιούνται στις υποψηφιότητες με ανθρώπους της βιομηχανίας στα περισσότερο ανεξάρτητα βήματά τους, όπως ο Τόνι Γκιλρόι του «Μάικλ Κλέιτον» και νέους ταλαντούχους σκηνοθέτες, σαν τον Τζέισον Ράιτμαν του «Juno» και τον Τζο Ράιτ της «Εξιλέωσης». Τι είναι όμως αυτό που κάνει καθεμία από τις ταινίες της πεντάδας να ξεχωρίζει; ...[Του Παναγιώτη Παναγόπουλου, Η Καθημερινή, 23/2/2008]

Σε αναζήτηση ζωής χωρίς εξαρτήσεις

Σε μια εβδομάδα που χαρακτηρίζεται από την αυριανή απονομή των Οσκαρ και το «Θα χυθεί αίμα» με τις οκτώ του υποψηφιότητες συγκεντρώνει τη μεγαλύτερη προβολή, ίσως χαθεί η προσοχή που αξίζει σε μια άλλη, εξίσου καλή ταινία. Το «Ταξίδι στην άγρια φύση», που σκηνοθέτησε ο Σον Πεν, δεν έφτασε στις βασικές κατηγορίες των Οσκαρ, καθώς είναι υποψήφιο μόνο για τον β΄ αντρικό ρόλο για την ερμηνεία του Χαλ Χόλμπρουκ και για το μοντάζ. Ομως και οι υποψηφιότητες είναι θέμα συμπτώσεων, τύχης, συγκυρίας και πολιτικών... [Παναγιώτης Παναγόπουλος, Η Καθημερινή, 23/2/2008]

Ορνέλα Καπετάνι: 16 χρόνια στην Ελλάδα και σέρνομαι στην ουρά για την κάρτα

Η αλβανικής καταγωγής Ορνέλα Καπετάνι, πρωταγωνίστρια της «διόρθωσης» του Θάνου Αναστόπουλου, χρωστάει πολλά στη χώρα μας. Αλλά θυμώνει που δεν έχει τα ίδια δικαιώματα με μας...

«Το να παντρευτεί ένας Ελληνας μια Αλβανή είναι ακόμα ταμπού», λέει η Ορνέλα Καπετάνι

Οταν, 16 χρόνια πριν, η Ορνέλα Καπετάνι ερχόταν από την Αλβανία στην Ελλάδα με τους γονείς της, δεν είχε όνειρα. Η Ελλάδα τής έδωσε τη δυνατότητα να σπουδάσει, αλλά της αρνείται πεισματικά την υπηκοότητα. Αυτή την εποχή ζει στο Λονδίνο. Κάνει ένα μεταπτυχιακό πάνω στη θεραπεία των ψυχικών ασθενειών μέσω του θεάτρου και της κίνησης. Στην ταινία «διόρθωση» του Θάνου Αναστόπουλου (τρίτο κρατικό βραβείο μυθοπλασίας 2007, Forum του Φεστιβάλ Βερολίνου), που βγαίνει στην αίθουσα «Μικρόκοσμος» στις 13 Μαρτίου, ερμηνεύει χαμηλόφωνα και με υπόγεια ένταση τη βασική ηρωίδα της.

Η «διόρθωση» είναι ένα οδοιπορικό στην Αθήνα των μεταναστών και των φυλετικών διακρίσεων. Κεντρικό πρόσωπο της ταινίας είναι ένας πρώην εθνικιστής (Γιώργος Σημαιοφορίδης) που δολοφόνησε τον Αλβανό αδελφό της ηρωίδας σε μια συμπλοκή στο κέντρο της Αθήνας. Ο ήρωας βγαίνει από τη φυλακή και γίνεται η σκιά της Αλβανής γυναίκας που ζει μόνη με την κόρη της. Της ζητεί απεγνωσμένα συγχώρεση... [Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΡΟΥΖΑΚΗ, Ελευθεροτυπία, 20/2/2008].

The 50 Biggest Movies of 2008

Michael Moran, Times Online, January 17, 2008

After the year of the threequel, 2008 looks like a year to remember. Here are the films we think will make the 'Best of 2008' lists come December

Bond 22

Do you agree with our selection? What have we missed? Have your say at the foot of this article.

Few movies live up to the original promise of their trailers, but if only half of these films deliver this will be one of the best, and most exciting years in cinema history.

Indiana Jones & the Kingdom of the Crystal Skull

If the Hollywood writers' strike ends quickly and amicably enough we may also be treated to a big screen outing from the High School Musical gang and Brendan Fraser's 3D take on the Jules Verne classic Journey to the Centre of the Earth.

X Files 2

In the meantime, here is our unscientific, best guess at some of the films that should be in everybody's end-of-year Top 50 come Christmas. All movies are scheduled for UK release in 2008. For more hot film juice check out Blockbuster Buzz , our new blog celebrating the biggest, noisiest movies.

50: Semi Pro

Will Ferrell expands his catalogue of inept sportsmen with this wilfully silly look at the world of basketball. Expect giant afros, male nudity and slam dunks. Outkast singer Andre 3000 also stars. Official site with trailer

49: The Curious Case of Benjamin Button

David Fincher directs Brad Pitt, Cate Blanchett and Tilda Swinton in this tale of a man who, annoyingly, begins ageing backwards. Fincher tends to alternate crowd-pleasers like Alien³ with more thoughtful pieces like Fight Club so we are about due a Fincher movie for the kind of person who takes a coffee into the auditorium rather than a Kia-Ora. Benjamin Button fan blog

48: Horton Hears A Who!

Jim Carrey and the Steve Carrell provide the voices as Dr.Seuss gets the CGI treatment. Trailers

47: No Country For Old Men

The Coen brothers return to their noir roots for this adaption of Cormac McCarthy's novel. Expect a sun-baked, but bleaker, Fargo. Trailer

Page 1 of 8, Next Page

1967: The year the movies came of age

Dustin Hoffman looking at Anne Bancroft's leg in "The Graduate," one of the films that vied for the Academy Award for best picture of 1967. (The Associated Press)

• Pictures at a Revolution Five Movies and the Birth of the New Hollywood By Mark Harris490 pages. $27.95, The Penguin Press; £20, Canongate.

On July 4, 1965, Jane Fonda and her husband-to-be, Roger Vadim, had a party in their oceanfront home in Malibu and brought together, probably for the first time, old Hollywood and what would come to be known as the new Hollywood. Henry Fonda roasted a pig on one side of the house while the Byrds, hired by his son, Peter, played on the other. The guest list ran from William Wyler and Sam Spiegel to the then barely employed Jack Nicholson and Dennis Hopper. Lucky attendees might have glimpsed Sidney Poitier and Gene Kelly instructing Vadim's little girl in tap-dancing, or Darryl Zanuck and George Cukor staring dumbstruck at a barefoot hippie nursing her baby... [By Jim Shepard, International Herald Tribune, February 15, 2008]

Τα βραβεία του 58ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου

H Χρυσή Άρκτος στην «Ομάδα ελίτ». Στην ταινία «Ομάδα ελίτ» του Μεξικανού Χοσέ Παντίγια απονεμήθηκε η Χρυσή Αρκτος καλύτερης ταινίας του 58ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου. Περιπέτεια αμερικανικής στην πραγματικότητα παραγωγής που αναφέρεται στον αγώνα μιας ειδικής ομάδας αστυνομικών ενάντια στους έμπορους ναρκωτικών στο Ρίο ντε Τζανέιρο.

Από τις βραβεύσεις δεν θα μπορούσε να απουσιάσει και η αμερικανική ταινία «Θα χυθεί αίμα» του Πολ Τόμας Αντερσον (βραβεία σκηνοθεσίας και μουσικής), ενώ η «Ανέμελη» του Βρετανού Μάικ Λι, κέρδισε μόνο το βραβείο γυναικείας ερμηνείας.

ΤΑ ΒΡΑΒΕΙΑ

-Χρυσή Αρκτος καλύτερης ταινίας: «Η ομάδα ελίτ» του Χοσέ Παντίγια

-Αργυρή Άρκτος - Μεγάλο Βραβείο της επιτροπής: «Η συνήθης διαδικασία λειτουργίας» του Ερολ Μόρις

-Αργυρή Αρκτος καλύτερης σκηνοθεσίας: Πολ Τόμας Αντερσον για την ταινία «Θα χυθεί αίμα»

-Αργυρή Άρκτος καλύτερης γυναικείας ερμηνείας: Σάλι Χόκινς για την ταινία «Ανέμελη» του Μάικ Λι

-Αργυρή Άρκτος καλύτερης ανδρικής ερμηνείας: Ρετζά Ναζίε για την ταινία «Το τραγούδι των σπουργιτιών» του Μαζίντ Μαζίντι

-Αργυρή Άρκτος για εξαιρετική καλλιτεχνική συμβολή (μουσική) Τζόνι Γκρίνγουντ για την ταινία «Θα χυθεί αίμα» του Πολ Τόμας Αντερσον

-Αργυρή Άρκτος καλύτερου σεναρίου: Ξιάοσουάι Γουάνγκ για την ταινία «Την αγάπη εμπιστευόμαστε»

-Βραβείο Αλφρεντ Μπάουερ για έργο ειδικών καινοτομιών: «Η λίμνη Τάχο» του Φερνάντο Εϊμτσκε

-Βραβείο πρώτου έργου: «Asyl: Park and Love Hotel» του Κυμασάκα Ιζούρου

-Χρυσή Άρκτος καλύτερης ταινίας μικρού μήκους: «Καλή μέρα για κολύμπι» του Μπογκντάν Μουστατά

-Αργυρή Άρκτος - Βραβείο της Επιτροπής: «(Un)ravel» του Σιντάρθ Σίνα

-Βραβεία Διεθνούς Ομοσπονδίας Κριτικών (FIPRESCI):

• καλύτερης ταινίας στο επίσημο τμήμα: «Λίμνη Τάχο» του Φερνάντο Εϊμτσκε
• καλύτερης ταινίας στο «Πανόραμα»: «Γοργόνα» της Αννας Μελικιάν
• καλύτερης ταινίας στο «Φόρουμ»: «Οι νύφες του Αλάχ» της Ναταλί Ασουλίν

-Οικουμενικό Βραβείο καλύτερης ταινίας: «Σ’αγαπώ εδώ και καιρό...» του Φιλίπ Κλοντέλ

Ο Βραζιλιάνος σκηνοθέτης Χοσέ Παντίγια κρατά πασιχαρής τη Χρυσή Αρκτο που κέρδισε αφήνοντας πίσω φαβορί σαν τον Μάικ Λι

«Η συνήθης διαδικασία λειτουργίας» χάρισε στον Ερολ Μόρις το Μεγάλο Βραβείο της επιτροπής (Αργυρή Αρκτος)

Πριν από λίγα 24ωρα ο Πολ Τόμας Αντερσον ήταν στην Αθήνα. Και μετά κατευθείαν στο Βερολίνο για την Αργυρή Αρκτο καλύτερης σκηνοθεσίας

Ενα φιλί στην Αργυρή Αρκτο της (καλύτερη γυναικεία ερμηνεία για την «Ανέμελη» του Μάικ Λι) από τη Σάλι Χόκινς

ΒΛΕΠΕ ΚΑΙ:

H Χρυσή Άρκτος στην «Ομάδα ελίτ». Έθνος

Τα βραβεία της «Μπερλινάλε». Ριζοσπάστης

Χρυσή Άρκτος σε βραζιλιάνικο δράμα. Αδύναμο από πλευράς ποιότητας κρίθηκε κατά γενική ομολογία το 58ο Φεστιβάλ του Βερολίνου. Η Καθημερινή

Σε αουτσάιντερ η «Χρυσή Άρκτος». Τα βραβεία. Ελευθεροτυπία

Βραβείο στη διαφθορά. Η ΧΡΥΣΗ ΑΡΚΤΟΣ ΤΟΥ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ ΣΕ ΒΡΑΖΙΛΙΑΝΙΚΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝ. Οι Αρκούδες. Τα Νέα

ΖΗΤΟΥΝ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΤΑΙΝΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΡΑΝΙ

Να απαγορευθεί η προβολή ολλανδικής ταινίας για το Κοράνι ζητεί με παρέμβασή της η ιρανική κυβέρνηση. Οι Ιρανοί θεωρούν πως η ταινία του Ολλανδού σκηνοθέτη και ακροδεξιού βουλευτή Γκερτ Βίλντερς (στη φωτογραφία) είναι προσβλητική. Ο Ιρανός υπουργός Δικαιοσύνης Γκολάμ Χουσεΐν Ελάμ με επιστολή προς τον Ολλανδό ομόλογό του ζητεί να μη βγει η ταινία στους κινηματογράφους και επιχειρηματολογεί, υποστηρίζοντας πως η ελευθερία του λόγου δεν πρέπει να χρησιμοποιείται ως πρόφαση για «επίθεση» σε ηθικές και θρησκευτικές αξίες. Ο δημιουργός της, από την άλλη, λέει πως η ταινία θα δείχνει ότι το ιερό βιβλίο των Μουσουλμάνων προτρέπει σε δολοφονίες. Πάντως, το στέλεχος της ιρανικής κυβέρνησης θεωρεί πως είναι αναίτια η επίθεση στο ιερό βιβλίο των Μουσουλμάνων, υποστηρίζοντας πως κρύβονται σατανικά κίνητρα πίσω από την ταινία και γι’ αυτό ζήτησε από την ολλανδική κυβέρνηση να αποσύρει το φιλμ. [Τα Νέα, 18/2/2008].

«The Elite Squad»: Χρυσή 'Αρκτος της Μπερλινάλε

Tropa de elite | The Elite Squad

by José Padilha

Σε μια ταινία αουτσάιντερ, την «Ομάδα ελίτ» (The Elite Squad) του Μεξικανού Χοσέ Παντίγια απονεμήθηκε τελικά η Χρυσή Άρκτος καλύτερης ταινίας του 58ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου.

Sally Hawkins

in Happy-Go-Lucky by Mike Leigh

Silver Bear - Best Actor 2008

Περιπέτεια αμερικανικής στην πραγματικότητα παραγωγής (από την εταιρία Γουέισταϊν) που αναφέρεται στον αγώνα μιας ειδικής ομάδας αστυνομικών ενάντια στους έμπορους ναρκωτικών στο Ρίο ντε Τζανέιρο, δοσμένο μ' ένα στιλ συγγενικό μ' εκείνο των ταινιών του Ράμπο, ενώ αδικήθηκε η πολύ καλύτερη ταινία «Ανέμελη» του Βρετανού Μάικ Λι, στην οποία απονεμήθηκε το βραβείο γυναικείας ερμηνείας.

Paul Thomas Anderson

for There Will Be Blood

Στις βραβεύσεις και η αμερικανική ταινία «Θα χυθεί αίμα» του Πολ Τόμας Αντερσον (βραβεία σκηνοθεσίας και μουσικής) και το ντοκιμαντέρ «Η συνήθης διαδικασία λειτουργίας» του Ερολ Μόρις, γύρω από τις ωμότητες και τα βασανιστήρια των Ιρακινών κρατουμένων από τους Αμερικανούς στρατιώτες.

Standard Operating Procedure

by Errol Morris

ΤΑ ΒΡΑΒΕΙΑ

• Χρυσή Αρκτος καλύτερης ταινίας: «Η ομάδα ελίτ» του Χοσέ Παντίγια
• Αργυρή Άρκτος - Μεγάλο Βραβείο της επιτροπής: «Η συνήθης διαδικασία λειτουργίας» του Ερολ Μόρις
• Αργυρή Αρκτος καλύτερης σκηνοθεσίας: Πολ Τόμας Αντερσον για την ταινία «Θα χυθεί αίμα»
• Αργυρή Άρκτος καλύτερης γυναικείας ερμηνείας: Σάλι Χόκινς για την ταινία «Ανέμελη» του Μάικ Λι
• Αργυρή Άρκτος καλύτερης ανδρικής ερμηνείας: Ρετζά Ναζίε για την ταινία «Το τραγούδι των σπουργιτιών» του Μαζίντ Μαζίντι
• Αργυρή Άρκτος για εξαιρετική καλλιτεχνική συμβολή (μουσική) Τζόνι Γκρίνγουντ για την ταινία «Θα χυθεί αίμα» του Πολ Τόμας Αντερσον
• Αργυρή Άρκτος καλύτερου σεναρίου: Ξιάοσουάι Γουάνγκ για την ταινία «Την αγάπη εμπιστευόμαστε»
• Βραβείο Αλφρεντ Μπάουερ για έργο ειδικών καινοτομιών: «Η λίμνη Τάχο» του Φερνάντο Εϊμτσκε
• Βραβείο πρώτου έργου: «Asyl: Park and Love Hotel» του Κυμασάκα Ιζούρου
• Χρυσή Άρκτος καλύτερης ταινίας μικρού μήκους: «Καλή μέρα για κολύμπι» του Μπογκντάν Μουστατά
• Αργυρή Άρκτος - Βραβείο της Επιτροπής: «(Un)ravel» του Σιντάρθ Σίνα

Βραβείο της Διεθνούς Ομοσπονδίας Κριτικών (FIPRESCI):

• καλύτερης ταινίας στο επίσημο τμήμα: «Λίμνη Τάχο» του Φερνάντο Εϊμτσκε
• καλύτερης ταινίας στο «Πανόραμα": «Γοργόνα» της Αννας Μελικιάν
• καλύτερης ταινίας στο «Φόρουμ": «Οι νύφες του Αλάχ» της Ναταλί Ασουλίν
• Οικουμενικό Βραβείο καλύτερης ταινίας: «Σ'αγαπώ εδώ και καιρό...» του Φιλίπ Κλοντέλ.

  The International Jury of the Berlinale 2008
  

  
• Costa-Gavras
  
• Jury President Costa-Gavras (France) is one of the most renowned figures of dedicated, political filmmaking. His international breakthrough came in 1969 with the political thriller Z, which won him two Academy Awards. In 1990 Costa-Gavras was awarded the Berlinale Golden Bear for his film Music Box (with Armin Mueller-Stahl and Jessica Lange). He last participated in the Berlinale Competition in 2002 with Amen. Costa-Gavras is also President of the French Cinemathèque.

  

  Production designer Uli Hanisch was honoured with the German and the European Film Awards for his work in the adaptation of Patrick Süskind’s novel Perfume – The Story Of A Murderer (2006). He has done the production design for almost all of Tom Tykwer’s films, including the upcoming The International, starring Clive Owen and Naomi Watts. His set designs also shaped films by Oliver Hirschbiegel (The Experiment) and Sönke Wortmann (The Miracle Of Bern).
  
  

  Diane Kruger’s international breakthrough came with her role in Wolfgang Petersen’s monumental epic Troy. The young actress played in the 2007 Berlinale Competition film Goodbye Bafana by Bille August. Together with Nicolas Cage she is currently on screen in National Treasure: Book Of Secrets.
• 
  
  Walter Murch is a multiple-Academy Award winner who wrote film history with his spectacular sound design for Francis Ford Coppola’s anti-war film Apocalypse Now. As a cutter and sound designer he has collaborated with Coppola for 30 years, on films ranging from The Godfather to his latest work Tetro. He has also created image and sound montages for George Lucas, Jerry Zucker and Anthony Minghella.
• 
  
• 

  Alexander Rodnyansky was born in the Ukraine, and is one of the biggest cinema and TV producers in Russia. A studied filmmaker, he is now president of the Moscow media holding CTC and a formative figure in Russia’s media landscape. His work as a director includes a series of documentaries about contemporary Russia, including 1992

  s two-part Farewell USSR, which won numerous awards.

• 

  Shu Qi is one of the most popular and sought-after actresses in Asian cine

  ma. Born in Taiwan, she has played in over 50 films in a great variety of genres. On the international circuit she attracted attention for her role in the thriller The Tr

  ansporter (2002). In 2000 Shu Qi appeared in the Berlinale Competition film The Island Tales directed by Stanley Kwan.