Αντρέι Ταρκόφσκι

Από τα γυρίσματα της σπουδαστικής ταινίας του Α. Ταρκόφσκι και της Μ. Μπέικου «Οι φονιάδες»

Το βαθιά ανθρώπινο, αντιπολεμικό αριστούργημα του σημαντικού Σοβιετικού σκηνοθέτη, Αντρέι Ταρκόφσκι «Τα παιδικά χρόνια του Ιβάν», ανοίγει αύριο (6.30 μ.μ.), στο «Τριανόν», το αφιέρωμα στον δημιουργό, με τίτλο «Επιστρέφοντας στον Ταρκόφσκι» που διοργανώνει η «New Star» και το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Η ταινία απέσπασε το «Χρυσό Λιοντάρι» του Φεστιβάλ Βενετίας (1962) και δεν έχει προβληθεί στην Ελλάδα τα τελευταία 30 χρόνια.

Μετά την προβολή, θα γίνει η επίσημη έναρξη του αφιερώματος, παρόντων των πρεσβευτών της Κούβας και της Ρωσίας, καθώς και της διευθύντριας του Ιδρύματος Ταρκόφσκι στη Μόσχα.

Σε χτεσινή συνέντευξη Τύπου, με αφορμή το αφιέρωμα, μίλησε η Μαρία Μπέικου, συμφοιτήτρια του Ταρκόφσκι στο Ινστιτούτο Κινηματογράφου Μόσχας, το θρυλικό VGIG, όπου σπούδασαν σκηνοθεσία, υπό την καθοδήγηση του μεγάλου Σοβιετικού σκηνοθέτη, Μιχαήλ Ρομ. Επιπλέον είναι και η συν-σκηνοθέτρια, με τον Ταρκόφσκι της - χαμένης επί 50 χρόνια - πρώτης σπουδαστικής ταινίας «Οι φονιάδες», που θα προβληθεί, επίσης, αύριο (8.30 μ.μ.) σε πρώτη ελληνική προβολή. Η ταινία γυρίστηκε κατά το τρίτο έτος των σπουδών τους το 1956 και βασίζεται σε διήγημα του Ερνεστ Χεμινγουέι.

Θα προβληθεί, επίσης, η μικρού μήκους ταινία «Δεν έχει άδεια σήμερα» (1959) και η πτυχιακή ταινία του σκηνοθέτη «Ο οδοστρωτήρας και το βιολί» (1960). Το αφιέρωμα συμπληρώνεται με δύο ταινίες για τον Ταρκόφσκι: «Μια μέρα στη ζωή του Αντρέι Αρσένιεβιτς» του Κρις Μαρκέρ (2000) και «Η ελεγεία της Μόσχας» του Αλεξάντερ Σοκούροφ (1987). Οι προβολές θα διαρκέσουν μέχρι τις 6/2. [Ριζοσπάστης, 30/1/2008]

ΖΑΚ ΤΑΤΙ: Ο ΘΕΙΟΣ ΜΟΥ

Ο Ζακ Τατί σκηνοθετεί τη βραβευμένη κωμική ταινία «Ο θείος μου». Ο κύριος Ιλό είναι ένας φιλήσυχος και κάπως αλλόκοτος άνθρωπος, που δεν έχει καμιά επαφή με την τεχνολογία. Οταν, όμως, αποφασίζει να επισκεφτεί την οικογένεια της αδερφής του, ο άντρας της οποίας είναι ιδιοκτήτης εργοστασίου πλαστικών, αναγκάζεται να προσαρμοστεί στα δικά τους δεδομένα και να κυκλοφορεί στη βίλα τους, που είναι εφοδιασμένη με τα πιο σύγχρονα «γκάτζετ» της εποχής. Οταν, μάλιστα, ο Ιλό προσπαθεί να δείξει στον ανιψιό του, Ζεράρ, ότι η ζωή μπορεί να είναι πιο απλή και ωραία χωρίς τη χρήση της τεχνολογίας, ο άντρας της αδερφής του τον εξαναγκάζει να δουλέψει στο εργοστάσιό του με καταστροφικές, όμως, συνέπειες... Παίζουν: Ζακ Τατί, Ζαν - Πιερ Ζολά, Αντριέν Σερβαντιέ (Κυριακή, 27/1/2008, ΕΤ-1, 21.15).

ΛΟΥΙ ΜΑΛ: Η ΖΑΖΙ ΣΤΟ ΜΕΤΡΟ

Ο Λουί Μαλ σκηνοθετεί την κωμική ταινία «Η Ζαζί στο μετρό». Η Ζαν θέλει να περάσει 24 ώρες μόνη στο Παρίσι και αναθέτει στον θείο Γκαμπριέλ τη φύλαξη της μικρής Ζαζί. Εκείνη επιθυμεί μόνο να δει το μετρό, αλλά εκείνη τη μέρα είναι απεργία. Ετσι, πηγαίνει με το ταξί το σπίτι του Γκαμπριέλ και της Αλμπερτίν. Γνωρίζεται με τον Τουραντί, ιδιοκτήτη του καφε-ρεστοράν «Λα Καβ», που βρίσκεται κάτω από το σπίτι. Ενώ κοιμάται ο Γκαμπριέλ που χορεύει τη νύχτα σ' ένα κέντρο, η Ζαζί το σκάει από το σπίτι. Ο Τουραντό προσπαθεί να την εμποδίσει, αλλά εκείνη προκαλεί σκάνδαλο και διαφεύγει. Τρέχει στο μετρό, αλλά η απεργία συνεχίζεται. Ενας ώριμος κύριος, ο Πέντρο, θέλει να την παρηγορήσει. Την πηγαίνει στο πατάρι, της αγοράζει τζιν, αλλά η Ζαζί πάλι διαφεύγει. Κυνηγημένη, καταλήγει στη «Λα Καβ»... Παίζουν: Κατρίν Ντεμονζό, Φιλίπ Νουαρέ, Ιμπέρ Ντεσάν, Βιτόριο Καπριόλι, Αντουάν Ρομπλό, Ανί Φρατελίνι (Παρασκευή, 4/2/2008, ΕΤ-1, 24.00).

ΜΙΧΑΛΗ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: ΤΡΩΑΔΕΣ

Στην ομώνυμη τραγωδία του Ευριπίδη βασίζεται η ταινία του Μιχάλη Κακογιάννη «Τρωάδες». Μετά την πτώση της Τροίας, οι αιχμάλωτες γυναίκες περιμένουν να επιβιβαστούν στα πλοία που θα τους μεταφέρουν στην Ελλάδα.

Ανάμεσά τους, η βασίλισσα Εκάβη που θρηνεί για το χαμό της οικογένειας και της πόλης της και η χήρα του Εκτορα, η Ανδρομάχη, η οποία πρόκειται να αντιμετωπίσει ακόμα μια τραγωδία, καθώς οι νικητές δολοφονούν το νεαρό σε ηλικία γιο της.

Και ενώ ο Μενέλαος συναντά την άπιστη Ελένη, την αιτία αυτού του πολέμου, η μάντισσα Κασσάνδρα προμηνύει τα κακά που θα βρουν τους νικητές στο δρόμο για την πατρίδα. Παίζουν: Κάθριν Χέμπορν, Βανέσα Ρεντγκρέιβ, Ζενεβιέβ Μπιζόλντ, Ειρήνη Παπά (Τρίτη, 1/2/2008, ΕΤ-1, 24.00).

Federico Fellini (20 Ιανουαρίου 1920 – 1993)

Federico Fellini, 1965. Paris Match/Pictorial Parade

Ο Ιταλός σκηνοθέτης Federico Fellini [20 Ιανουαρίου 1920 στο Ρίμινι – 31 Οκτωβρίου 1993 στη Ρώμη] υπήρξε από τους διασημότερους κινηματογραφιστές της περιόδου μετά από το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Τις ταινίες του, λίγο-πολύ τις έχουν δει εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο. Και είναι φυσικά γνωστές: La strada, La dolce vita, Otto e mezzo [8 ¹/₂], Satyricon κ.ά.

(From left) Giulietta Masina, Anthony Quinn, and Aldo Silvani in La strada (1954), directed by Federico Fellini.

Early in his career he helped inaugurate the Neorealist cinema movement, but he soon developed his own distinctive style of typically autobiographical films that imposed dreamlike or hallucinatory imagery upon ordinary situations and portrayed people at their most bizarre.

After an uneventful provincial childhood during which he developed a talent as a cartoonist, Fellini at age 19 moved to Rome, where he contributed cartoons, gags, and stories to the humour magazine Marc'Aurelio. During World War II, Fellini worked as a scriptwriter for the radio program Cico e Pallina, starring Giulietta Masina, the actress who became Fellini's wife in 1943 and who went on to star in several of the director's greatest films during the course of their 50-year marriage. In 1944 Fellini met director Roberto Rossellini, who engaged him as one of a team of writers who created Roma, città aperta (1945; Open City or Rome, Open City), often cited as the seminal film of the Italian Neorealist movement. Fellini's contribution to the screenplay earned him his first Oscar nomination.

Marcello Mastroianni and Anita Ekberg in La dolce vita (1960), directed by Federico Fellini.

Fellini quickly became one of Italy's most successful screenwriters. Although he wrote a number of important scripts for such directors as Pietro Germi (Il cammino della speranza [1950; The Path of Hope]), Alberto Lattuada (Senza pietá [1948; Without Pity]), and Luigi Comencini (Persiane chiuse [1951; Drawn Shutters]), his scripts for Rossellini are most important to the history of the Italian cinema. These include Paisà (1946; Paisan), perhaps the purest example of Italian Neorealism; Il miracolo (1948; “The Miracle,” an episode of the film L'Amore), a controversial work on the meaning of sainthood; and Europa '51 (1952; The Greatest Love), one of the first films in postwar Italy that began to move beyond the documentary realism of the Neorealist period toward an examination of psychological problems and Existentialist themes.

Fellini made his debut as director in collaboration with Lattuada on Luci del varietà (1951; Variety Lights). This was the first in a series of works dealing with provincial life and was followed by Lo sceicco bianco (1951; The White Sheik) and I vitelloni (1953; Spivs or The Young and the Passionate), his first critically and commercially successful work. This film, a bitterly sarcastic look at the idle “mama's boys” of the provinces, is still considered by some critics to be Fellini's masterpiece...

[συνέχεια:Encyclopædia Britannica]

ΤΖΙΟΥΖΕΠΕ ΤΟΡΝΑΤΟΡΕ: ΤΥΠΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

Ο Τζιουζέπε Τορνατόρε υπογράφει τη σκηνοθεσία του ψυχολογικού θρίλερ μυστηρίου «Τυπική διαδικασία». Ο Ονόφ είναι ένας διάσημος συγγραφέας, που τα τελευταία χρόνια δεν μπορεί να γράψει ούτε μια λέξη. Μια βροχερή νύχτα, τον συλλαμβάνει η αστυνομία ως ύποπτο για ένα φόνο που έγινε στο δάσος. Ο Ονόφ είναι λαχανιασμένος και μοιάζει να υποφέρει από προσωρινή απώλεια μνήμης. Οι αστυνομικοί υποπτεύονται ανάμειξή του στη δολοφονία και τον κρατούν σ' ένα σκοτεινό δωμάτιο, μέχρι να έρθει ο ανακριτής. Ο ανακριτής δε χάνει στιγμή χωρίς να τον ειρωνευτεί για τη δουλιά του, ελπίζοντας ότι έτσι θα φτάσει στην αλήθεια... Η γλυκιά και τρυφερή ματιά του Τζιουζέπε Τορνατόρε δεν υπάρχει πουθενά σε αυτό το σκοτεινό θρίλερ, που εκτυλίσσεται σχεδόν αποκλειστικά στα όρια ενός δωματίου. Η κλειστοφοβική ατμόσφαιρα και οι εξίσου καλές ερμηνείες από τον Ρομάν Πολάνσκι και τον Ζεράρ Ντεπαρτιέ δημιουργούν ένα ενδιαφέρον θρίλερ μυστηρίου. Παίζουν, επίσης: Σέρτζιο Ρουμπίνι, Νικόλα Ντι Πίντο, Πάολο Λομπαρντίνι (Δευτέρα, 21/1/2008, ΕΤ-1, 21.00).

ΖΑΚ ΤΑΤΙ «ΟΙ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΙΛΟ»

Ο Ζακ Τατί σκηνοθετεί την κωμική ταινία «Οι διακοπές του κυρίου Ιλό». Ο κύριος Ιλό πάει διακοπές με τη σακαράκα του στο ξενοδοχείο της παραλίας ενός θερέτρου στην Μπρετάνι. Παρατηρεί τους τουρίστες του ξενοδοχείου και προσπαθεί να τους πλησιάσει. Ομως, η ιδιαιτερότητά του και το αλλόκοτο στιλ του προκαλούν την αντιπάθεια. Ο Ιλό δεν πολυσκάει: Εχει φίλους την όμορφη Μαρτίν, μια γριά Αγγλίδα και όλα τα παιδιά που διασκεδάζουν με τη γραφικότητά του... Από τις πιο ξεκαρδιστικές ταινίες της Ιστορίας του Κινηματογράφου, «Οι διακοπές του κυρίου Ιλό» κερδίζουν ακόμα και σήμερα το στοίχημα του γέλιου, με το απαράμιλλο, φινετσάτο, εφευρετικό και νεοτεριστικό στιλ του μοναδικού Τατί. Πέρα όμως από το γέλιο, υπάρχει μια χημεία κοινωνικής ματιάς και ποιητικής διάστασης, που τυλίγει το όλο εγχείρημα με μιαν απροσδιόριστη μελαγχολία, η οποία μετατρέπεται γρήγορα σε εσωτερική αγαλλίαση. Παίζουν: Ζακ Τατί, Ναταλί Πασκό, Μισέλ Ρολά, Βαλαντίν Καμάξ, Ρενέ Λακούρ, Μαργκερίτ Ζεράρ (Κυριακή, 20/1/2008, ΕΤ-1, 21.15).

ΜΙΧΑΛΗ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗ «ΗΛΕΚΤΡΑ»

Βασισμένη στην ομώνυμη τραγωδία του Ευριπίδη είναι η ταινία του Μιχάλη Κακογιάννη «Ηλέκτρα». Ο Αγαμέμνων επιστρέφει νικητής με τις δούλες του από τον Τρωικό Πόλεμο, για να σφαχτεί στο λουτρό του από την Κλυταιμνήστρα και τον Αίγισθο. Χρόνια αργότερα, το βασιλικό ζεύγος παντρεύει επίτηδες μ' έναν χωρικό την ενήλικη πλέον Ηλέκτρα, για να της στερήσει τη δυνατότητα της εκδίκησης. Εκείνη αναρωτιέται τι απέγινε ο αδελφός της, Ορέστης, τον οποίο έχει επικηρύξει ο Αίγισθος. Ο Ορέστης έρχεται κρυφά στο βασίλειο μαζί με το φίλο του, Πυλάδη, και συναντάται με την Ηλέκτρα, χωρίς ο ένας να αναγνωρίσει τον άλλον. Η Ηλέκτρα τον προσκαλεί στο σπιτικό της, κι εκεί ο Ορέστης αναγνωρίζεται από το γερο-παιδαγωγό τους. Τα δυο αδέλφια σχεδιάζουν την εκδίκησή τους, την οποία κι εκτελούν αμέσως... Παίζουν: Ειρήνη Παπά, Γιάννης Φέρτης, Αλέκα Κατσέλη, Φοίβος Ραζής, Μάνος Κατράκης, Νότης Περγιάλης, Τάκης Εμμανουήλ (Τρίτη, 22/1/2008, ΕΤ1, 24.00).

ΟΙ ΧΑΡΤΙΝΕΣ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΣΑΡΛΟ

Του ΓΙΑΝΝΗ ΚΟΥΚΟΥΛΑ, στην Ελευθεροτυπία [20/1/2008].

Πριν από λίγες μέρες συμπληρώθηκαν 30 χρόνια από τον θάνατο του Τσάρλι Τσάπλιν, του ηθοποιού που ενσάρκωσε τον καλόκαρδο Αλητάκο, του διασκεδαστή που με την υποκριτική του δεξιοτεχνία διαμόρφωσε όσο λίγοι την κινηματογραφική ιστορία. Ποιες όμως ήταν οι επιρροές που δέχθηκε από τα κόμικ και πώς η περσόνα του επηρέασε την εξέλιξη της τέχνης της εικονογραφημένης αφήγησης;

Ο Τσάρλι Τσάπλιν γεννιέται το 1889 σε μια φτωχογειτονιά του Λονδίνου από πατέρα γαλλοϊρλανδικής καταγωγής και μητέρα με τσιγγάνικο αίμα. Σε ηλικία πέντε ετών μπαίνει σε ορφανοτροφείο μαζί με τον ετεροθαλή αδελφό του Σίντνεϊ και δυο χρόνια αργότερα λαμβάνει μέρος στην πρώτη του θεατρική παράσταση ως χορευτής... [ συνέχεια στην εφημερίδα]

CINE PLANO ΜΕ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΠΑΠΑΤΑΚΗ

Παρακολουθήστε την εκπομπή της τηλεόρασης του «902» με τίτλο «CINE PLANO», με τον Κώστα Σταματόπουλο σκηνοθέτη και τον Γιάννη Φραγκούλη, κριτικό κινηματογράφου. Σ' αυτή την εκπομπή φιλοξενείται ο Νίκος Παπατάκης, σκηνοθέτης της ταινίας «Φωτογραφία» και παραγωγός, ανάμεσα σε άλλες των ταινιών του Τζον Κοβάσεβιτς. Στην εκπομπή θα παρουσιαστεί επίσης, το βιβλίο «Νίκος Νικολαΐδης» και το dvd «Καμία ανάπαυση για τους γενναίους». Τέλος, θα παρουσιαστούν και όλες οι τελευταίες ειδήσεις από την κινηματογραφική επικαιρότητα. (Πέμπτη 17/1, 902 TV, 23.00)

ΜΕΡΑ ΓΙΟΡΤΗΣ ΤΟΥ ΖΑΚ ΤΑΤΙ

Ο Ζακ Τατί σκηνοθετεί την κωμική ταινία «Μέρα γιορτής». Ο Φρανσουά είναι ένας χαρούμενος και αφελής ταχυδρόμος που ζει και εργάζεται σε ένα ήσυχο γαλλικό χωριό. Ευχαριστημένος με τη δουλιά του, εκτελεί τα καθήκοντα του με νωχελικότητα κάνοντας βόλτες με το αγαπημένο του παμπάλαιο ποδήλατο. Τη μονότονη καθημερινότητα του χωριού έρχεται να ταρακουνήσει ένα περιοδεύον λούνα παρκ. Ο Φρανσουά γίνεται αμέσως το κέντρο της καζούρας από την πλευρά των επισκεπτών, τον κοροϊδεύουν, τον μεθάνε και τον πείθουν να παρακολουθήσει, με όλο το χωριό, ένα ντοκιμαντέρ που προβάλλεται, μέσα στη σκηνή, με θέμα τις μοντέρνες και ταχύτατες τεχνικές διανομής της αλληλογραφίας στις Ηνωμένες Πολιτείες... Παίζουν: Ζακ Τατί, Πολ Φρανκέρ, Σαντά Ρελί, Γκι Ντεκόνμπλ (Κυριακή, ΕΤ-1, 21.15)

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ ΣΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ!

Από τον Παναγιώτη Χιονίδη μάθαμε ότι ο βετεράνος κινηματογραφιστής Νίκος Μπιλιλής, του έστειλε μια επιστολή με την παράκληση να την προωθήσει όσο μπορεί και όπου μπορεί μήπως και κάποιος ευαισθητοποιηθεί με την πρόθεση που έχει, να ΧΑΡΙΣΕΙ δηλαδή στο δημόσιο την ιστορία της Ελλάδος μέσα από τα κινηματογραφικά του αρχεία. Την ίδια στιγμή που άλλοι σκυλεύουν την ιστορία μας, την παραχαράσσουν, την ξεπουλάνε, υπάρχει κάποιος που ΠΑΡΑΚΑΛΑΕΙ να χαρίσει στο κράτος τα κινηματογραφικά αρχεία του (που είναι από το 1895 έως το 1990), για να αξιοποιηθούν και αυτό δεν τα δέχεται. Δυστυχώς ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ και ακόμα πιο ειδικά ο κινηματογράφος δεν ήταν ποτέ προτεραιότητα στο τόπο μας –όταν δεν έχει σχέση με παράτες και οικονομικά συμφέροντα, με «επιχορηγήσεις» και τιμολόγια ανεξόφλητα.

Εκπροσωπώντας - σημειώνει ο Παναγιώτης Χιονίδης - την Οργανωτική Επιτροπή του κινηματογραφικού φεστιβάλ "Διεθνές Πανόραμα Ανεξαρτήτων Δημιουργών Φιλμ και Βίντεο" ανέλαβα να προωθηθεί η επιστολή του, αντιγράφοντας την πιστά, χωρις να αλλαχθει το ύφος και το τρόπο έκφρασης του. Ιδού, λοιπόν, η επιστολή του Νίκου Μπιλιλή:

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ ΣΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ

(η Ιστορία μας στα αζήτητα…)

Νίκος Μπιλιλής

Σκηνοθέτης A.C.S ανταποκριτής επικαίρων

Την επιστολή αυτή έλαβε με φαξ παρουσία μου ο Γ.Γ του ΥΠ.ΠΟ κ. Χ. Ζαχόπουλος από τον δημοσιογράφο της T.V100 κ. Αν. Οραήλογλου στις 21-6-2005 και υποσχέθηκε ότι θα ηρχετο στο εργαστήριο μου την ίδια εβδομάδα.

Βέβαια Δεκέμβριος 2007 ακόμη δεν ήρθε.!

«Επί δύο χρόνια προσπαθώ να συγκινήσω κάθε «αρμόδιο» για τη διάσωση του μοναδικού σε πλούτου και αριθμό στοιχείων κινηματογραφικού αρχείου που δημιούργησα με πρωτοφανή κόπο, επιμονή, μεθοδικότητα και ποικιλία. Με επανειλλημένες παρουσιάσεις του θέματος μέσω των εγκυρότερων Τηλεοπτικών Σταθμών της χώρας μας και του ημερήσιου και του περιοδικού Αθηναϊκού τύπου, προέβαλα το αίτημα διάσωσης του αρχείου μου για τη στέγαση του, σε ανάλογο με την αξία του χώρο. Κατά το τελευταίο έτος διατήρησα την ελπίδα ότι η κυβέρνηση της Ν. Δημοκρατίας και ειδικότερα ο κος Πρωθυπουργός της χώρας μας που κράτησε ο ίδιος το Υπουργείο Πολιτισμού σε ένδειξη του μεγίστου ενδιαφέροντος του για τη διάσωση και ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς της χώρας και ο οποίος συμβαίνει να κατάγεται από τη Θεσσαλονίκη, θα έδειχναν κάποιο ενδιαφέρον, τουλάχιστον να έλθουν σε επαφή μαζί μου, να γνωρίσουν το θέμα και να εκδήλωναν τις διαθέσεις τους. Δυστυχώς όμως μέχρι σήμερα κ α ν ε ί ς α π ο λ ύ τ ω ς ΔΕΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΘΗΚΕ.

Όποιος θα είχε ενδιαφέρον να πληροφορηθεί το τι περιλαμβάνει το κινηματογραφικό μου αρχείο μπορεί να το κάνει στο ηλεκτρονικό site www.Cine-Bililis.gr και με πολλές λεπτομέρειες στο βιβλίο μου που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΜΠΙΜΠΗΣ «ΜΙΑ ΖΩΗ ΣΕ ΤΑΙΝΙΑ». Μέσω τηλεοπτικών προγραμμάτων και συνεντεύξεων σε Τηλεοπτικούς Σταθμούς της Θεσσαλονίκης προσπάθησα να αναδείξω το όλο θέμα, με την ελπίδα ότι οι αρμόδιοι του Πολιτισμού και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης δείξουν κάποιο ενδιαφέρον. Δυστυχώς επικρατεί απόλυτος σιγή… Το αξιοσημείωτο στην περίπτωση αυτή είναι ότι υπάρχει πλήρης αδιαφορία από όλους τους κατά τεκμήριο αρμόδιους την στιγμή που η προσφορά μου γίνεται χωρίς κανένα οικονομικό αντάλλαγμα κι αυτό για να μην έχει την τύχη του προηγουμένου απαριθμημένου ως και προαιρετικώς προσφερθέντος το 1995 στην Θεσσαλονίκη, εξ ίσου αξιόλογου κινηματογραφικού αρχείου μου._

- Το μοναδικό «αντάλλαγμα» που ζητώ είναι η διάθεση του κατάλληλου και του αξιοπρεπούς χώρου για την στέγαση του, σωστή αξιοποίηση του αρχειακού υλικού –Ελληνικού και Ξένου-, που ξεκινά από το 1895 μέχρι το 1990 και βεβαίως την συντήρηση του με κάποιο πάγιο έσοδο, έναντι των πνευματικών μου δικαιωμάτων.

- Η διατήρηση και συντήρηση ενός πλούσιου αρχείου κινηματογράφου από έναν απλό και υπερήλικα ιδιώτη είναι προφανώς αδύνατη. Έτσι υπάρχει άμεσος κίνδυνος να καταστραφεί από έλλειψη συντήρησης. Προ αυτής της πρωτοφανούς αδιαφορίας της χώρας μου και κυρίως της πόλης μου – την γενέτειρα μου- Θεσσαλονίκη που ως έργο ζωής ανήκει ΜΟΝΟ σ` αυτήν, βρίσκομαι στο δίλημμα να πουλήσω το μεγαλύτερο και πιο αξιόλογο μέρος του αρχείου μου σε Τούρκους, Σκοπιανούς και άλλους ξένους που ενδιαφέρονται και μάλιστα έναντι δελεαστικού τιμήματος, οι οποίοι μου κάνουν σχετικές κρούσεις.

Η από εθνική ευαισθησία μην περάσουν σε χέρια τρίτων ντοκουμέντα της ιστορίας της χώρας μου, θα έχει ως αποτέλεσμα την πλήρη καταστροφή του από την αδυναμία συντήρησης του. Φαίνεται ότι μέχρι σήμερα δεν προβληματίζει κανέναν…. παράγοντα του Πολιτισμού το γεγονός της παράδοσης το 1954 από κρατική αδιαφορία του κινηματογραφικού αρχείου των αδελφών Μανιάκη σε Σκοπιανά χέρια.

-Εάν μετά την έκκληση μου αυτή που δηλώνω είναι η τελευταία, δεν εκδηλωθεί σοβαρό ενδιαφέρον από τους αρμοδίους φορείς πολιτισμού της χώρας μας για την αποδοχή της προσφοράς μου προς διάσωση και αξιοποίηση του αρχείου μου μέσα σε λογικό χρονικό διάστημα, δεν έχω άλλη επιλογή – προκειμένου να το πετάξω στα σκουπίδια – από το να το προσφέρω σε κάθε ενδιαφερόμενο Τούρκο, Σκοπιανό ή άλλο. Κι αυτό θα το κάνω με βαθύ πόνο ψυχής και απέραντη αγανάκτηση απέναντι στην εγκληματική αδιαφορία των φορέων του πολιτισμού της χώρας μου. Ο καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες του προς το λαό μας και την ιστορία του».

Θεσσαλονίκη 2006

Ν. Σ. Μπιλιλής, Μητροπόλεως 61 Τ.Κ. 54623

Τηλ. 2310 274325, Fax: 2310 429254, Email: Bililis@otenet.gr

www.cine-bililis.gr

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Αχ καημένε Μπιλιλή, προλάβαινε ν' ασχληθεί μαζί σου ο κ. Ζαχόπουλος; Τώρα βέβαια που είναι στο κρεβάτι του πόνου, δεν μπορούμε να του πούμε παρά μόνο "περαστικά και σιδερένιος"! Όμως, οι υπουργοί Πολιτισμού της Νέας Δημοκρατίας (: Κ. Καραμανλής, Π. Τατούλης, Γ. Βουλγαράκης, Μ. Λιάπης) τι έκαναν; Η εύκολη απάντηση είναι ότι "δεν ήξεραν" - όμως, δεν ρώταγαν;

ΟΙ ΕΥΧΕΣ ΤΟΥ ΘΟΔΩΡΗ ΜΑΚΡΗ!

Μια ταινία που δεν πρέπει να χάσει κανείς!
Θα σας συγκλονίσει, θα σας μαγέψει, θα σας ανάψει!
Θα σας σηκώσει την τρίχα κάγκελο!!!


(Οποιαδήποτε ομοιότητα με την πραγματικότητα είναι τυχαία και τελείως συμπτωματική. Η πραγματικότητα είναι πολύ χειρότερη!)